Aftellen
38 weken
Brown-out!
Een beetje onverwachts komt er een vervroegd einde aan dit lange weekend vanwege een brown-out! Net als het wat donker begint te worden rond een uur of 5 houdt alles ermee op. Als buitenlanders aangepast aan de Filipino levensstyl blijven er twee mogelijkheden, nl. voor de rijken een hotelkamer boeken, de ’armeren’ gaan mallen! Wij sluiten ons aan bij laatstgenoemde. In het winkelcentrum met haar 100-en winkels kunnen ze met behulp van generatoren de boel redelijk koel houden. Aangezien het hele centrum hier zonder electriciteit zit, kleurt de lucht snel zwart van de generatoren en slaat de benzinelucht je op de longen.Door langzaam sloffend door het centrum te paraderen (ook typisch Filipijns trouwens) en wat te eten proberen we de tijd zo lang mogelijk te rekken, maar om 8 uur zijn we het echt zat.Tjampoer heeft nog nooit zoveel donkerte meegemaakt want we hebben altijd wel een lampje aan. Gelukkig blijft ze er vrij relaxed onder. Aangezien ook het water niet meer stroomt springen we met z’n drietjes het zwembad in op zoek naar verkoeling. Wel romantisch! We hebben overal kaarsjes aan en als het niet zo warm zou zijn zouden we ons even als op een koude novemberdag in Nederland kunnen wanen! We genieten nu des te meer van alles wat we afgelopen dagen hebben gedaan.
Nesteldrang
Niet (alleen) de aanstaande moeder, maar ook de aanstaande papa heeft enorme nesteldrang. De box is in elkaar geschroefd, de spiegel van ons huwelijk zit eindelijk aan de muur, niet onverstandig in een land waar van tijd tot tijd een aardbeving is! De 2 fantatstisch mooie lampen die we bijna 2 maanden geleden hebben gekocht, maar nu pas geleverd (!) komen nergens echt tot hun recht, dus ja, shoppen op zoek naar een bijzettafel! En het belangrijkste van alles, het inrichten van de babykamer.Alle meubeltjes zijn, met de nodige vertraging weliswaar, maar nu toch echt geleverd. En wat kunnen ze dat goed hier in Azie, dat namaken. Het bedje is na een eerste mslukte poging nu in juist formaat opnieuw gemaakt en prachtig geworden, als ook de commode en kast, alles aan de hand van foto’s en plaatjes uit NL en wat schetsjes. Het baybadje neemt een prominente plaats in, de babyfoon staat klaar, de eerste luiers zijn in huis gehaald, kortom, …de baby is welkom!
Halloween, All Saints Day en All Souls Day
Het weekend begon met Halloween. Al weken waren de voorbereidingen in volle gang. Bij diverse huizen hangen plastic skeletten in de bomen, die Tjampoer zelfs bij daglicht angst inboezemen en al het snoep is 2 dagen tevoren al uitverkocht. Samen met Jeane zit ik voor de deur en wacht op de kinderen, de meesten verkleed in geweldige outfits. Het oorspronkelijke ‘trick or treats’- de kinderen doen een trucje en krijgen in ruil daarvoor een snoepje- lijkt nauwelijks meer dan een gezegde. Je mag al blij zijn als de kinderen zelf aan de deur kloppen. Veel vaker stopt er een gigantisch dure auto voor de deur, stapt de kinderjuf uit en houdt diverse goedgevulde plasticzakken voor je neus. Of je daar even het snoep in wilt stoppen voor de kinderen die in de auto blijven zitten, het is tenslotte zo vermoeiend, auto in en uit voor slechts 1 snoepje! Deze verwende kinderen moeten het zonder mijn snoep stellen! Gelukkig zijn er veel kinderen die wel dolenthousiast trucjes laten zien en mij Tagalog liedjes leren.
Op All Saints Day gaan we naar het huis van de zus van onze hulp Jeane, die ons al weken geleden heeft uitgenodigd voor de lunch. We voelen ons enorm rijk als we stoppen voor het huis van Jeane in Antipolo, 45 minuten rijden van ons huis. Het is niet meer dan een 9m2 plaatsje door beton ommuurd, dat grenst aan een evengrote binnenplaats waar de badkuip staat en de was te drogen hangt. Daarnaast is weer een hutje van 9 m2, waar haar broer woont met 4 kinderen. In Jeanes huis wonen 2 nichten van haar, aangezien zij bij ons inwoont. Jeane is zo commercieel dat ze erover zit te denken de binnenplaats ook te overdekken en over het geheel een tweede verdieping te metselen, zodat ze het kan verhuren!
Het huis van haar zus, 5 minuten verderop, is ietsje groter, en heeft een sari-sari store ervoor, die haar zus runt.
Ze verkoopt daar kleine porties rijst, fruit, groenten, wasmiddel, kokosnoten e.d. Haar man werkt in Manila. Daarvoor reist hij iedere dag tussen 5 en 7 ‘s ochtends en 6 en 8 ‘s avonds. Ook hebben ze een jeepney waar ze nog wat extra geld mee verdienen. Samen met Jeane’s inkomen onderhouden ze zo hun ouders, de 8 (!) andere broers en zussen en hun tientallen kinderen. We zijn blij dat we Tjampoer hebben meegenomen waar de kinderen trots mee door het huis paraderen.
Na uren van kokerellen staat de tafel afgeladen vol, zeker een maandinkomen waard. We proberen ons schuldgevoel af te kopen en stoppen de kinderen vol met cola en ijs. We wanen ons de hele dag koning en koningin. Het wachten is nu dus op ons prinsje of prinsesje!