Lamasclass
28 weken
6x maar, maar wel iedere keer op zaterdag ochtend van 9 tot half 12, de Lamasclass! Zwangerschapsles waar Arjan mee naar toe mag, of beter gezed moet, anders krijgen we aan het einde van de rit niet het felbegeerde certificaat wat ons beiden toegang zal verschaffen tot de verloskamer in het ziekenhuis!
Voor Filipino’s is dit een manier om zich voor te bereiden op een ‘natuurlijke’ bevalling, dwz, wel binnen wat randvoorwaarden natuurlijk. Verdovingen, ingrijpen van de dokter, inleiden, het process versnellen door toedienen van medicijnen en wee-opwekkers vallen hier ook onder! Eigenlijk valt hier alles onder behalve een geboorte door keizersnee, waarvan de datum op voorhand al vast staat. Dat gebeurt hier naar zeggen in 80% van de gevallen!
Iedere zaterdagochtend togen we dus weer met kleine oogjes naar de Lamasklas. Moet zeggen dat de video's van bevallingen nogal rauw op de maag vallen na een gemiddelde rijdagavond,waarop er toch altijd weer net wat meer biertjes worden gedronken dan goed voor je is! We leren niet alleen alle ins & outs over zwangerschap en bevallen, maar ook weer een stukje Filipijnse cultuur.
Cultuurverschillen
Rooming-in
Wij zijn de enigen die de baby in onze ziekenhuiskamer willen hebben meteen na de geboorte! Alle Filipina's willen de baby de eerste paar dagen laten verzorgen door de verpleegsters op de babyafdeling zodat ze zelf kunnen slapen. Ze dachten dat de bevalling zwaar zou zijn en dat het daarna ook nog wel vermoeiend zou kunnen worden! Toen Mireille zei dat ze na 9 maanden wachten de baby juist bij zich wilde hebben, was men best verrast!Hulp van de partner
Bij de vraag hoe Mireille ‘s ochtends uit bed stapt moest ik het antwoord een beetje schuldig blijven. Hoe, nou gewoon, net als altijd, ze slaat het dekbed weg en stapt uit bed. De andere mannen hadden meer tijd nodig om dat uit te leggen. De een duwde zijn vrouw eerst op de zij om haar vervolgens er uit te trekken (!), een ander tilt zijn vrouw uit bed. Nog net voordat ik dacht dat ik het schaamrood op mijn kaken dacht te moeten krijgen, vertelde Rome, de juf, dat het volslagen belachelijk is dat een zwangere vrouw hulp nodig heeft bij het uit bed stappen.Eten voor 2
Ook leren we wederom dat ons eetpatroon nog niet geheel is aangepast aan die van de Filipijnen. Voor de eerste les had Mireille een overzicht moeten maken van alles wat ze die week had gegeten. Dit werd onderling uitgewisseld om zodoende met elkaar te bespreken wat een goed uitgebalanceerd eetpatroon zou zijn. Haar ontbijt bestaande uit vers fruit, yoghurt en cruesli steekt schril af tegen de fried rice, hotdog en fried chicken wat de meesten hier als ontbijt nuttigen.
En zo volgen er nog 2 hoofdmaaltijden en 3 merienda’s…vaak een paar stukke pizza, fried noodles of een stuk zoete tart, om de zwangere vooral geen hongergevoel te laten geven!Het werd ons vrij snel duidelijk hoe het kwam dat niet alleen de vrouwen , maar ook hun partners (!!!) in 9 maanden tijd met gemak 15 tot 20 kilo aankomen, terwijl de meesten kleiner zijn dan Mireille! De talloze verschillen maken de bevalling op zich al tot een enorm evenement.
Ziekenhuisbevalling
Het is bijvoorbeeld niet mogelijk om buiten het ziekenhuis te bevallen, tenzij je natuurlijk te laat aankomt! De Amerikaanse invloed op de Filipijnse levenstijl treedt ook nu enorm op de voorgrond: het is gebruikelijk de moeder en aanstaande baby zoveel mogelijk te controleren dmv meetproefjes, hartslagmeters, tv-monitoring enzovoort. Er wordt niets aan het toeval overgelaten. Dit is niet geheel in overeenstemming met hoe Mireille het het liefste had gezien, maar goed, de baby zal sowieso geboren worden en we hebben er bewust voor gekozen om dat in ons nieuwe thuisland te laten plaatsvinden. We weten in ieder geval zeker dat de baby de eerste dagen geen aandacht tekort zal komen. Daar zorgt het enorme gevolg van de gynaecoloog wel voor. Filipino’s houden enorm van kinderen (de gemiddelde gezinsgrootte is nog alijd boven de 5 personen!). Dit wordt al duidelijk tijdens de zwangerschap. Na een avondje doorgebracht te hebben met Filipino’s is het buikgedeelte van Mireille’s kleren altijd vies van alle handen die ‘even de baby willen voelen’!We hebben erg gelachen. Samen puffen, oefeningen doen, etc, maar we moeten toch het boek er nog maar eens op na slaan om precies te weten wat we in theorie moeten doen als de eerste wee zich aandient. Om 9 uur 's in het weekend zijn we toch niet echt wakker. Dit zal in de toekomst wel anders zijn!