Home Wonen Werken Luieren Krieltje Tjampoer Familie


Banaue


Eind maart 2000


Banaue staat al heel lang op de agenda. Uiteindelijk bewaren we de tocht naar het achste wereldwonder (alhoewel er elders ter wereld ook nog een aantal zijn!) voor het bezoek van onze vrienden Vanessa en Jasper, die voor een jaar op wereldreis zijn (zie hun website) en dit niet willen missen.
Na een avondje stappen, stappen we nog enigzins slapjes ‘s ochtends vroeg met zijn vieren de auto in. Bij het eerste grote tankstation buiten Manila zit gelukkig een Burger King, zodat we de vorige avond met een vette hamburger als ontbijt kunnen verwerken. Na deze opkikker rijden we verder. Rijden in de Philipijnen buiten Manila is bijna rustgevend vergeleken met de hectiek in de stad, doordat je van dorpje naar dorpje rijdt. De meeste andere weggebruikers zijn langzame jeepneys en tricycles, die je gemakkelijk kan inhalen. Bovendien het uitzicht schitterend en afwisselend. In de dorpjes zelf sta je soms wel een half uur vast door verkeersopstoppingen.

Na zo 10 uur door zeer gevarieerd landschap te hebben gereden, komen we in Banaue aan. Tot onze frustratie zien we erkelijk helemaal niets van de rijstvelden in het dorp vanwege de regen en de zeer dichte mist. Banaua ligt relatief hoog in de bergen waardoor het relatief koel is en we zelfs overwegen om een trui aan te doen. Dat zou dan voor het eerst zijn in een jaar Filipijnen!!

Tot onze grote frustratie, is het nog steeds mistig als we de volgende dag opstaan. We besluiten dan maar om deze te gebruiken om naar Sagada te gaan dat met een jeepney op een paar uur rijden van Banaue ligt. In de mist rijden we op het dak van de jeepney naar Sagada. Het advies om deze weg niet met onze eigen auto te berijden blijkt wel terecht als we al hotsend en klotsend alle gaten en kuilen aan den lijven ondervinden.

Na een uur of twee bereiken we de top van de berg uit de koninginnecategorie, en tot onze verbazing zien we aan de andere kant van de berg de zon schijnen. Eindelijk kunnen we dan toch voor het eerst de wereldberoemde rijstterassen zien. Deze zijn in de afgelopen 2000 jaar aangelegd tegen de berghellingen aan en kunnen zeker tot een van wereldwonderen gerekend worden.

Die middag bezoeken we de hangende doodskisten van Sagada (vallen tegen) en een museum over de bergvolken, waaronder de Ifugao-stam. De volgende dag komen we een Ifugao-man tegen op ons pad door de rijstvelden (zie foto). Eenmaal terug in Banaue brengen we de avond op lokale wijze door, en doet Arjan al karaokend het populaire "Anak" in zijn beste Tagalog door het dorp schallen. De electriciteitsuitval om 9 uur 's avonds geeft ons een goed excuus weer vroeg naar bed te gaan.
Hoewel we de eerste dag dus al verwend zijn met mooie rijstvelden, wordt deze dag een absoluut hoogtepunt als we 8 uur gaan hiken door de rijstvelden rondom Batad. Onze gids, die zelfs bij Mireille niet verder rijkt dan de schouders en op afgetrapte bootschoentjes ons de weg wijst, laat ons de mooiste route zien en dat in ijltempo. Terwijl wij telkens weer naar de waterfles en meegebracht proviand reiken, trippelt zij lichtvoetend verder en lijkt verbaasd over onze 'traagheid'.
De rijstvelden zijn zo giantisch mooi, reiken tot waar ‘t zicht je brengen kan, en dat in een kleur waar nog geen naam voor is… deze rijstvelden zijn een absolute must bij een bezoek aan de Filipijnen, de foto’s hebben slechts tot doel om de veel mooiere ‘echte’ beelden weer in herinnering en op het netvlies te roepen. We zijn het met zijn vieren eens dat het een ongelovelijke prestatie is die al 2000 jaar geleden is geleverd. Zelfs met de huidige techniek zou dit een moeilijk te evenaren klus zijn.

Helemaal gebroken, maar superblij komen we ‘s avonds weer in het guesthouse aan. Voordat we de terugreis naar Manila weer inzetten gaan we toch nog even naar het viewpoint. We kunnen maar geen genoeg krijgen van het mooie uitzicht over de rijstvelden. Dit keer met de auto, want deze dag en de rest van de week kunnen we niet normal rechtop lopen van de spierpijn! In 8 uur scheuren we naar huis en weten het zeker, de mensen die bij ons op bezoek komen moeten naar Banaue!
BR>