Boracay
Oktober 2000
Tropisch eiland?
Als we voet aan land zetten op het prachtig witte strand is de lucht wat bedrukt.
Binnen twee uur vernemen wij van de restauranteigenaar dat er een typhoon op komst is. Oeps, dat kan toch niet, net als pa en ma hier zijn, uit het koude kikkerland, gekomen voor ons, maar misschien nog wel meer voor zon en strand, komt net nu regen, storm, een orkaan? Ik kan het niet geloven, maar als Arjan later belt en zegt niet meer te kunnen komen omdat alle vliegtuigen voor de rest van de dag zijn gecancled, heb ik geen keus.Net als we een hutje voor mij en het hotel ernaast voor pa en ma hebben geboekt vallen de eerste druppels. Dit zat niet in de planning. De dagen die volgen worden gevuld met eten, slapen, nog meer eten en een beetje rondhangen. Het water staat ondertussen enkelhoog, enkele tienallen meters hoge palmen zijn omgewaaid en boten zijn vernield.
Het kabbelende blauwgroene water bij aankomst is veranderd in een metershoge golvende zee. Mijn goedgeplande schema valt in duigen als blijkt dat er ook geen vliegtuigen meer vertrekken van Boracay. Die aanlsuiting naar Jakarta voor het werk kan ik dus wel vergeten.Vluchtschema’s
Het woord vluchtschema krijgt ineens een geheel nieuwe betekenis. Hoe kom ik ik hemelsnaam van dit eiland? Na twee dagen hangen beginnen de eerste mensen sjagrijnig te worden. Ik ben duidelijk niet de enige die zijn werkafspraken moet wijzigen. Uiteindelijk vertrek ik 36 uur te laat van Boracay als gevolg van de typhoon.
Ik laat pa en ma bedremmeld achter, hopend op mooier weer. Gwen en Judith willen zelfs met dit slechte weer blijven. De disco’s en relaxmogelijkheden maken veel goed.
Als ik eindelijk kan vertrekken kijk ik met gemengde gevoelens naar het eiland. Het moet hier echt prachtig zijn met mooi weer, wat een wit breed strand, zoveel leuke guesthouses en hotelletjes, restaurantjes en BBQ’s, maar nu slechts gehuld achter grote metershoge plastic muren ter bescherming van de harde wind. Ik ga zeker snel terug, maar dan met mooi weer!