Lang weekend Panglao
Juni 2000
Enkeltje Amsterdam-Zuid Frankrijk
Het eerste lange weekend sinds we hier zijn grijpen we aan om een van de 7700 tropisch eilanden van de Filipijnen te verkennen.
Wat een luxe, op officieel 1 uur vliegen van Manila wanen we ons in een compleet andere wereld vol rijstvelden, waterbuffels, witte stranden en zeegroene golven, wuifende palmen en bananamango shakes. Dachten we.Inclusief Filipijnse vertragingen is het toch goed voor een reis waarin je ook Amsterdam-Zuid-Frankrijk met de auto kan afleggen. De officiele vertrektijd was 8 uur ‘s ochtends, dus wij waren om 6 uur van huis vertrokken om de files voor te zijn. Gezien de extra veiligheidsmaatregelen die sinds de bomaanslagen zijn ingevoerd kan de bagagecheck zo een uur duren.
Eenmaal op het vliegveld blijkt al snel dat we veel te vroeg zijn. Het is al wel erg druk, maar naar later zal blijken zijn dit passagiers van andere, meer betrouwbare luchtvaartmaatschappijen dan Sea Air. Ongeveer ieder kwartier wordt er een vlucht omgeroepen, maar tot 8 uur zit die van ons er niet bij. Na nadere inspectie blijkt het vliegtuig dat wij moeten nemen eerst nog van een andere bestemming te moeten komen, maar vanwege de slechte weersomstandigheden is opstijgen onmogelijk. Dit kan nog wel even duren.
We zijn samen met Marielle en Jelle en Simone en Govert, die we pas net kennen, dus de tijd vullen we wel. Na 3 uur vertraging, om 11 uur ‘s ochtends, krijgen we een waardebon om voor 50 peso, 2 gulden 50, te lunchen. Marielle en Jelle zijn helemaal ontspannen na een half uur massage van blinde masseurs en wat donuts, Arjan en Goof huiveren niet om al om 10 uur een hamburger weg te happen en wat gefrituurde snackjes. Ach ja, we passen ons maar aan en zullen uiteindelijk gelaten de excuses over ons heen laten komen. Als we eenmaal om half 1 in het vliegtuigje zitten is het nog altijd de vraag of we uberhaupt kunnen vertrekken. Buiten slaan twee mannen ons aanstaand vertrek gaande: de een heeft een grote brandblusser in de hand, de ander zwaait met groene en rode bordjes, terwijl de motoren zich langzaam in beweging zetten. Binnen komt er enorme stoom uit de ventilatoren vergelijkbaar met een Turks stoombad, maar dan koud. Ik moet me inhouden om niet te gaan klappen als we een uurtje later veilig landen op Bohol. Vanaf daar pakken we na wat onderhandelen een busje die ons bij de al gereserveerde hutjes afzet. Het lange weekend kan beginnen, het is half 4 vrijdagmiddag.
Helaas is de ons beloofde strakblauwe lucht vervangen door een dik pak stapelwolken. We komen de rest van de dag toch moeiteloos door in hetzelfde tempo als daarvoor, maar nu met een fris briesje, banana/mangoshakes, gegrilde vis, garlic rice en San Miguel.
Tropisch weekend
Bij het ontwaken kloppen de kleurige folders van het reisbureau uit Manila weer. Slaperig stap ik uit bed, drie treetjes af van de veranda en met de blote voetjes op het al warme, witte strand.
De lucht is blauw en het water superhelder en zeegroen van kleur. We slaan het douchen en aankleden over en rollen meteen de zee in.Arjan en ik zijn een beetje giebelig, vandaag gaan we voor het eerst gebruik maken van onze PADI, die we een jaar geleden hebben gehaald op het mooie Zanzibar.Marielle, Simone en Govert gaan snorkelen, terwijl wij blij zijn dat Jelle met ons mee gaat duiken. Zouden we het nog wel kunnen, en hoeveel gewicht hadden we ook alweer, wat moet je ook alweer checken bij je buddy? Gelukkig weten we alletwee nog wel heel goed wat het signaal is als je in nood zit of geen lucht meer hebt. Jelle blijkt een goede instructeur en helpt ons over onze angsten heen. Het zicht is prachtig en we zijn na de eerste duik enorm blij dat we het hebben gedaan. Het is toch net als fietsen, als je het eenmaal kan verleer je het niet meer.
Tussen de twee duiken in rusten we uit op een klein eilandje met een pangsit canton en een lekkere shake. ‘s Avonds bij een wandeling over het eiland blijkt dat er nog enkele andere, maar slecht onderhouden en uitgestorven resorts zijn. We hebben het enorm getroffen met onze hutjes die simpel maar leuk zijn, met een verandaatje en echt op het strand.
Na nog een heerlijke stranddag en zeer vlotte terug tocht meteen voorgenomen dat we dit minstens eens per maand moeten doen. We moeten dan nog wel heel lang in de Filipijnen zijn en heel veel nationale feestdagen om de nog 7699 resterende eilanden te verkennen….