De Radja van Naga
April 2001
Andy Warhol heeft ooit gezegd dat iedereen recht heeft op “10 minutes of fame”. Leven en werken in de Philipijnen is vanuit dat perspectief erg goed voor iemands rechtspositie aangezien de “days of fame” mij hier om de oren vliegen.
Voor mijn werk moet ik vaak onze verkoopkantoren bezoeken en bij elk bezoek waan ik me even een beroemdheid te zijn door alle aandacht die mij dan ten deel valt.
Een van de hoogtepunten hiervan was het bezoek dat ik aan Naga bracht in April. Naga is een stadje op een uur vliegen (of 6 uur met de auto) ten zuid oosten van Manila. Dit verkoopkantoor is een van de kantoren die ING heeft overgehouden aan de overname van Aetna. Voor de Aetna integratie hadden we alleen kantoren in Manila en omgeving. Door Aetna hebben we nu kantoren door het hele land, wat mijn werk leuker maar ook vermoeiender maakt.
Mijn derde bezoek dit jaar aan Naga had een leuke aanleiding. Iedere maand krijgt het ING verkoopkantoor met de hoogste verkopen de zogenaamde ING Lion Cup (in Leo Beenhakker termen ook wel zo’n cup met grote oren). Deze maand was Naga de trotse winnaar. Bij mijn vorige bezoek aan Naga had ik ten overstaan van de 50 agenten beloofd de cup persoonlijk langs te komen brengen als Naga de cup zou winnen. Belofte maakt schuld, en aldus ging om 4 uur ‘s ochtends mijn wekker.
De enige vlucht naar Naga vertrekt om 5 uur’s ochtends. Officieel moet je een uur van te voren inchecken maar op dit tijdsstip vind ik een half uur ook wel genoeg.
Nog half slapend land het vliegtuig in Naga. Aangezien dit vliegveld bekend staat om de korte landingsbaan, kijk ik niet op dat we na de landing al zigzaggend en met piepende bandjes tot stilstand komen. Vanuit het vliegveld word ik opgewacht door de kantoordirecteur Abet en zijn Sales Managers. Uiteraard zijn ze niet vergeten mijn tere ego all gelijk te strelen door een groot spandoek op het vliegveld op te laten hangen met de tekst “Welcome to our guest Mr. Arjan Bol”.
Met kantoordirecteur Abet heb ik een speciale band, aangezien ik hem een paar maanden daarvoor heb aangenomen tegen het advies van velen in. Met zijn 27 jaar is hij inderdaad jong (maar dat kan ik met mijn leeftijd uiteraard geen probleem vinden), maar met zijn kennis en dynamiek doet hij het minimaal zo goed als veel oudere collega’s van hem. Ben blij dat dit heeft geresulteerd in de ING Lion Cup deze maand!
Op weg naar het kantoor wordt mij duidelijk dat Naga het winnen van de Cup niet ongemerkt voorbij wil laten gaan. Bij het kantoor aangekomen hebben alle agenten een oranje ING shirt aan.
Na veel handjes geschud te hebben en met veel mensen op de foto te zijn geweest, gaan we allemaal de vergaderkamer in waar ik in een speech iedereen feliciteer en aanmoedig vooral zo door te gaan. Vervolgens gaan we over tot de ceremoniele overhandiging van de Cup waarbij de aanwezigen in een luid gejuich uitbarsten! Gelukkig zijn de Filipino’s niet zo kritisch op het niveau van de speeches van Nederlanders!
Tot mijn verrassing staat er een cameraploeg wanneer wij de vergaderkamer verlaten. Vervolgens word ik voor het lokale televisiekanaal 20 minuten geinterviewd over ING en hun plannen voor Naga. Gelukkig heb ik ondertussen al wat standaard teksten gereed zodat ik mijzelf niet volledig voor lul zet!
Het uiteindelijke hoogtepunt van de dag is de “ING motorcade”. Deze oud Filipijnse traditie is met name populair in “the province” en houdt in dat je een aantal auto’s “aankleedt” met balonnen en spandoeken en vervolgens een uur luid toeterend door de stad gaat rijden. Ik had nooit de lol er nooit van ingezien maar na vandaag ben ik weer een beetje Filipijnser geworden en vind ik het erg leuk!
Eerst willen ze mij in een airconditioned auto stoppen (schijnt bij mijn functie te horen), maar zodra ik zie dat er ook een pick-up is, ben ik niet meer te houden en ga ik uiteraard op de pick-up staan. Na veel gegniffel dat de witte baas op de pick-up staat word het vervolgens erg druk op de pick-up omdat iedereen nu opeens daar wil staan. Op ouderwets Filipijnse manier wordt ook dit probleem opgelost door de pick-up selectie op functionele hierarchie te laten plaats vinden!
Uiteindelijk hebben we met 10 auto’s anderhalf uur luid toeterend door Naga gereden, gezwaaid naar alle mensen langs de weg en ik waan me even de Radja van Naga. Aangezien het ook verkiezingstijd is, zullen veel mensen denken dat ING een politieke partij is en dat het wel een rare partij is met zo’n jonge blanke jongen op de lijst!
De Filipijnen zouden de Filipijnen niet zijn als er niet gegeten zou worden. Met het hele kantoor gaan we de locale lekkernijen naar binnen werken. Onder vele bewonderende “aahs” eet ik ook de locale specialiteit “Bicol Express”. Iedereen vertelde mij dat dit veel te scherp zou zijn voor onze tere blanke magen en darmen. Uiteindelijk blijkt de gemiddelde pindasaus in Nederland pittiger te zijn en is het eigenlijk best lekker.
Na veel warme woorden is het vervolgens tijd om weer terug naar het vliegveld te gaan. Een dagje Radja van Naga was erg leuk. Morgen weer gewoon hard werken om weer een “day of fame” in de komende maand te verdienen!