Een nieuwe wereld

Juni 2000

We blijven natuurlijk een beetje op de hoogte van het reilen en zeilen in Nederland en Amsterdam via Youp van 't Heks verhalen en de teksten van Johannes van Dam in het Parool. Maar niets leuker dan van het thuisfront zelf alle ins en outs te horen. Zodoende van onze kant weer wat info, hoewel jullie waarschijnlijk beter geinformeerd zijn over de hele situatie in de Filipijnen dan ooit tevoren.

De bommen vliegen je om de oren...

Het leven is hier booming. Letterlijk helaas. Ik ben hier nog geen twee weken maar heb al zeer veel meegemaakt. Toen ik van huis vertrok was de gijzeling in het meest zuidelijk gelegen eiland Mindanao al aan de gang, maar hoopten we dat daar in Manila weinig van te merken zou zijn, gezien de afstand die ongeveer gelijk zal staan aan Nederland- Zuid-Spanje. Er hebben ondertussen vier bombardementen in hartje Manila plaatsgevonden. Het is onduidelijk of dit te maken heeft met het Moro Islamitisch Bevrijdings Front, links of rechts extremisten of de regering zelf. Wat wij er hier persoonlijk van merken is te overzien. De veiligheidsmaatregelen, die al aanzienlijk waren, zijn verder aangescherpt. Overal staat bewaking, bij de ingang van shopping malls, hotels en dergelijke. Toch, -of juist daarom?- hebben we niet het gevoel dat het opnveilig is. Laten we hopen dat de besprekingen met de gijzelaars tot een oplossing leiden. Tot zolang dus wat minder shoppen, voor Arjan een positieve bijkomstigheid, die haat dat!

Tropical showers

Het weer -we blijven Hollanders- was tot 2 dagen geleden zeer slecht, gemarkeerd met (met een mooi word) tropical showers, die ontaarden in kleine riviertjes op straten en stoepen. Zodoende blijven sommige kantoren leeg, simpelweg omdat de mensen door de overstromingen niet naar het werk kunnen komen. In de binnenstad van Manila hebben we daar minder last van. Wel het ideale weer om een huis te kijken. Weet je meteen wanneer het een ‘somber’ huis is.

Huizenjacht

Ondertussen heb ik al zeer veel huizen gezien, wat het er eigenlijk alleen maar moeilijker op maakt. In eerste instantie hadden we weinig eisen. Eigenlijk zou het alleen groot genoeg moeten zijn om aan de thuisblijvers' eisen te voldoen, dat wil zeggen, genoeg slaapkamers voor eventuele logees, een lanai (mooi word voor overdekt terras), grote tuin, een zwembad, .... tja, ondertussen dus op zoek naar een huis die je in Nederland alleen in het Gooi vindt (niets mis mee trouwens), en dan liefst wel binnen ons 'beginnende werkende' budget.
We krijgen de mooiste huizen te zien, maar er is altijd wel wat. De moeilijkheid is dat je hier op heel andere dingen moet letten dan je in Nederland zou doen. Na zo’n twee weken fulltime huizen kijken ben ik met recht ongediplomeerd Filipijns makelaar. Wordt het huis niet te warm als de zon schijnt, is er airconditiong in alle kamers, is er een maid's room, heeft het huis al telefoonaansluiting, wanneer is de electriciteit aangelegd, is er een extra watereservoir, zijn er lekkages, hoe zit het met de waterafvoer? Een nieuwe wereld gaat open! Dankzij al onze eisen en voorwaarden is het mogelijk dit luxeprobleem van het vinden van een leuk huis tussen al die prachtige woningen te beperken tot het minimum.
Zogezegd zogedaan en we hebben ons droomhuis snel gevonden, met een kleine maar... de prijs! Het ligt op nog geen 10 minuten rijden van Arjans werk, heeft alles wat we zouden willen, en is niet zo mega groot zoals de meeste huizen. Zoveel spullen hebben we ook weer niet, dus wat moet je met al die ruimte? We zijn momenteel dus af van het idee dat we ook wel in Manila's Amstelveen willen wonen (gezien de vele file's en dus lange reistijd naar de binnenstad en business district) en hebben ons volledig gericht op zoeken in de binnenstad (nog steeds een erg ruim zoekgebied, maar goed). Arjans kuchje doet ons wel twijfelen, -komt het van de airconditiong of van de smog- maar we zullen zien. Als het huis waar we onze zinnen op hebben gezet doorgaat, dan kunnen we er al op 1 juni in. Dat zou perfect zijn.

De huidige huisvesting

Het hotel is natuurlijk superdeluxe, maar het is geen “thuis”. Ze doen overigens wel enorm hun best. Begroeten me iedere dag met een lief 'hello Mrs. Bol', 'How are you today' etcetera. Ze stouwen ons vol met meterslange buffeten, die je vervolgens weer verplichten ook van de gym gebruik te maken. Wederom een luxeprobleem....

Onze inboedel

Dan nog onze spullen. We hebben een berichtje gekregen dat de container is aangekomen, maar ja, dan begint de reis eigenlijk pas. Hebben we al een werkvergunning, ' betaald' voor de juiste stempels, handtekeningen van hoger-geplaatsten enz.? Dit kan dus nog wel even duren. Ben blij dat ik, Mireille, die extra tas met kleren en persoonlijke spulletjes in de handbaggage heb kunnen mee slepen. De hotelkamer hangt vol met foto's, de oranjevlaggen en klompen.

Nu even door de verzengende hitte op zoek naar computer, fax etcetra zodat ik inderdaad kan doen waarvoor ik gekomen ben, naast wonen ook werken. Je zou het bijna vergeten!